Het is donderdagmiddag. Op het terras van Café Fest, een bekende plek onder studenten van de Hogeschool van Amsterdam, is de borrel begonnen. De studenten, die met zes aan een tafel bij elkaar mogen zitten, lijken het wel erg knus te hebben. Als de zevende student zich bij het stel voegt, komt het barpersoneel toch even langs. “Maar geen probleem, ik zet er wel even een stoel bij.”

“We volgen samen een minor,” vertelt sportmanagementstudente Marit van Diemen (21). “Dit is de eerste keer dat we elkaar in het echt zien, want de werkgroep is digitaal. We hebben deze borrel zelf maar georganiseerd.” Coronatijd in een notendop. Les is praktisch onmogelijk. Tenminste, op locatie. Vanwege de voorzorgsmaatregelen moeten studenten het doen met het digitale tijdperk. Logisch dat er dan zo nu en dan wat georganiseerd wordt. De studenten willen elkaar ook fysiek blijven zien.

“Ik merk dat ik een paar maanden geleden echt superstreng voor mezelf was,” zegt medestudent Tibbe Vermeulen (24) over de coronamaatregelen. “Maar de regels zijn zo krom: hier moeten we officieel 1,5 meter afstand houden, maar als ik straks naar basketbaltraining ga hoeft dat niet. En als ik kijk naar het lage aantal ic-opnames denk ik ook dat het wel weer kan om wat meer contact te hebben.” De affaire Grapperhaus helpt ook niet, vindt Vermeulen. “Krokodillentranen bij een man die de boetes oplegt.” Minister Grapperhaus maakte het zichzelf wel erg moeilijk door zich niet aan de maatregelen te houden op zijn eigen bruiloft. Angst om zelf besmet te raken hebben deze studenten niet echt. “Maar ik zou het heel erg vinden als ik mijn oma zou besmetten,” zegt Van Diemen. “Die heb ik sinds maart dus ook alleen maar door glas of op afstand gezien.”

Het hele verhaal lees je hier.